Wraz z rozpoczęciem nowego Roku Liturgicznego, nasze myśli zwracają się ku świętowaniu uroczystości Narodzenia naszego Boskiego Zbawiciela oraz ku wielu innym towarzyszącym temu błogosławionemu wydarzeniu tajemnicom.

Nikt nie powinien czynić nic innego, jak tylko z radością oczekiwać czasu, kiedy w dniu Bożego Narodzenia zgromadzimy się wokół ołtarza na Mszy Świętej, by na trzech Mszach wysłuchać opowiadania ewangelicznego o wydarzeniach towarzyszących narodzinom Jezusa Chrystusa, poczynając od ukazania się aniołów pasterzom, a kończąc na pokłonie trzech Króli.

Lecz żadne z tych rozważań nie dorównuje szczególnemu przywilejowi posiadania tego samego Pana i Zbawiciela z Ewangelii, narodzonego w naszych sercach w dniu Bożego Narodzenia, gdy przyjmujemy Go w Komunii Świętej. Niech panuje On tam na zawsze, jako Król na Jego królewskim tronie! Wcielenie jest zasadniczą tajemnicą naszej Świętej Wiary. Poprzez nie rozumiemy Boski Zamysł naszego Odkupienia: Bóg-Syn stał się człowiekiem, aby przez cierpienia i śmierć wykupić nas z niewoli grzechu Adama, a w ten sposób zadośćuczynić Swojemu Ojcu z powodu grzechów popełnionych przez Jego stworzenia. Trzeba współczuć tym religiom, które albo jeszcze czekają na przyjście Mesjasza, albo nie zdołały rozpoznać Jezusa Chrystusa w całym Jego Boskim Majestacie i w całej Jego ludzkiej godności. Doprawdy ich forma kultu jest pusta, ponieważ nie znają oni wielkości Bożej miłości wobec nas.

    „Watykan w ramach gruntownej reformy kończy z rutynowym używaniem łaciny” – Szatan dał głos. To jest wstęp do języka hebrajskiego i liturgicznej szatanizacji Kościoła oraz wiernych.

Język jest głównym spoiwem systemu wspólnotowego i socjalnego. Bez tego wspólnego, „martwego” języka nauki Kościoła Świętego nigdy nie byłby tak suwerenne, klarowne i powszechne. Po łacinie pisali najwięksi myśliciele Kościoła. Szatan boi się łaciny i jej nienawidzi z wielu innych powodów.

   Ta pustka po uniwersalnym języku liturgicznym nie pozostanie długo niewykorzystana. W miejsce łaciny wejdzie starohebrajski, który właśnie jest językiem liturgicznym żydowskim, bo nie jest językiem mówionym.

   Hebrajski zaczął ostrożnie wprowadzać wszechżydownik Jan Paweł II, a w latach 80. w Polsce odprawiono nawet kilka mszy po hebrajsku.

   Świątynie katolickie w Polsce, które w Dniu Judaizmu stają się miejscami zamkniętymi dla Polaków i katolików – policja zabrania katolikom dostępu – niedługo, w niedziele zwykle staną się miejscami kultu szatana, ponieważ w miejsce tego świętego języka, jakim jest łacina, wprowadzi się hebrajski.

   Szatan umiera ze śmiechu.

Red. Gazeta Warszawska

+

Watykan ogłosił najdalej idącą reformę swojej wewnętrznej administracji od ćwierćwiecza, zatwierdzając dwa ważne teksty regulacyjne, które zmienią codzienne życie w Stolicy Apostolskiej.

Podpisane w święto Chrystusa Króla i opublikowane 24 listopada nowe rozporządzenie Kurii Rzymskiej oraz odpowiadający mu regulamin personalny ustanowiły pięcioletnie ramy ad experimentum, mające na celu zaprowadzenie porządku, spójności i nowoczesnego zarządzania w instytucji, która przez długi czas rządziła się zarówno zwyczajem, jak i prawem.

Jedną z najbardziej uderzających zmian jest zniesienie dawnego wymogu, zgodnie z którym akty kurialne były sporządzane „z reguły” po łacinie. Urzędnicy watykańscy prywatnie przyznają, że wraz z dopuszczeniem do powszechnego użytku włoskiego, angielskiego, francuskiego i innych języków nowożytnych, w praktyce oznacza to porzucenie łaciny. Artykuł 50 stanowi, że chociaż „instytucje kurialne będą zazwyczaj sporządzać swoje akty po łacinie lub w innym języku”, dołoży się starań, aby najważniejsze dokumenty przeznaczone do publikacji były tłumaczone na najczęściej używane języki.

Błędy doktrynalne "Drugiego Soboru Watykańskiego" (1)

BP MARK A. PIVARUNAS CMRI

Aby dostatecznie zrozumieć błędy doktrynalne, które wyłoniły się z Vaticanum II, konieczne jest dokonanie przeglądu samych podstaw naszej świętej religii.

Jako katolicy mocno wierzymy w Boskie Objawienie, że Wszechmogący Bóg objawił ludzkości prawdy dotyczące tego, w co człowiek musi wierzyć i jak
musi żyć, aby tu na ziemi wypełnić swój cel.

FSSPX.News: Czcigodny Księże Przełożony, 4 listopada Dykasteria Nauki Wiary (dalej: DNW) ogłosiła dokument zatytułowany Mater Populi fidelis, który kwestionuje zasadność pewnych tytułów, tradycyjnie przypisywanych Najświętszej Maryi Pannie. Jaka była Księdza pierwsza reakcja na jego treść?

Ks. Dawid Pagliarani: Przyznaję, że byłem nim zaszokowany. Choć papież Leon XIV wyraził już pragnienie zachowania ciągłości [z pontyfikatem] swojego poprzednika, to nie spodziewałem się, że dykasteria rzymska ogłosi dokument mający na celu ograniczenie używania tych tak bogatych w treść tytułów, które Kościół tradycyjnie przypisywał Najświętszej Maryi Pannie. Moją pierwszą reakcją było odprawienie Mszy w intencji wynagrodzenia za ten nowy atak na Tradycję oraz – co jeszcze gorsze – na Najświętszą Dziewicę.

Ponad 160 poruszających listów od dzieci wciąż czeka. Jest apel!

ee

Arcybiskup Carlo Maria Viganò

Będzie ryczeć i topnieć.

W sprawie skandalicznej Noty doktrynalnej
„Mater populi fidelis”

Mons. Carlo Maria Viganò

Fremet et tabescet

Regarding the scandalous Doctrinal Note
“Mater populi fidelis”